เห็นภาพเพื่อนๆไปถ่ายภาพ”เอ็งกอ” กระตุ้นให้นึกถึงภาพที่เคยถ่ายไว้เมื่อ 6 ปีที่แล้ว

เห็นภาพเพื่อนๆไปถ่ายภาพ”เอ็งกอ” กระตุ้นให้นึกถึงภาพที่เคยถ่ายไว้เมื่อ 6 ปีที่แล้ว จำได้ว่าก่อนไป สงสัยคำว่า “เอ็งกอ” หมายถึงอะไร เลยค้นข้อมูล ทำให้พอเข้าใจที่ไปที่มามากขึ้นบ้าง

การเขียนลวดลายหน้าตา ทั้งเสียงกลอง ฉาบและอื่นๆ ดุจการแสดงงิ้วบนเวที แต่กลับออกไปโลดแล่นบนชีวิตจริง น่าจะเป็นความคิดที่ล้ำยุคมากในเวลานั้น คนที่ได้พบเห็น อาจทั้งตื่นเต้น สงสัย ตกใจกลัวได้ง่ายๆ แถมยังสามารถปกปิดหน้าตาไปในตัวได้อีกด้วย

แต่ไม่ว่าจะอ่านมาอย่างไร เวลาไปถ่ายภาพจริง เร้าใจกว่าที่คิด ด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว เสียงที่ดัง และการจุดประทัดเป็นระยะๆ ยิ่งทำให้มีอารมณ์ร่วมมากขึ้น รู้สึกถึงพลังของผู้คนที่อยู่ตรงหน้า

ถ่ายภาพตามปกติไปสักพัก ตัดสินใจเสี่ยงถ่ายภาพด้วยความเร็วชัทเตอร์ที่ต่ำ เพื่อถ่ายทอดพลังการเคลื่อนไหวนั้น ทั้ง ๆที่รู้ว่า มีโอกาสไม่ได้ภาพสูงมาก แต่สุดท้ายก็โชคดีได้ภาพถูกใจออกมา 2 ภาพ

สาเหตุที่ชอบมากเพราะรู้สึกว่าภาพดูได้ทั้งสวย และน่ากลัวพร้อมๆกัน ซึ่งปกติ ไม่ค่อยรู้สึกถึงความน่ากลัวในภาพที่ตัวเองเคยถ่ายมาในอดีตเลย
ความคิดที่ว่า เราสามารถถ่ายทอดความกลัวออกมาได้เมื่อมีเงื่อนไขที่เหมาะสม เลยเริ่มฝังอยู่ในใจนับตั้งแต่ตอนนั้น

สุดท้ายก็มาพัฒนาและปรับใช้ จนมีส่วนช่วยสร้างเป็นงานชุด “รุกขะเทวะ” ที่จัดแสดงไปเมื่อปี 2561 ถ่ายทอดความงามและความรู้สึกน่ากลัวของธรรมชาติ

ภาพถ่ายนอกจากจะแทนคำพูดได้มากกว่าพันคำแล้ว ยังสามารถให้อะไรกับเรามากกว่าพันอย่างก็เป็นได้

#รุกขะเทวะ