เมืองกรุง เมืองเทพ

เมื่อวันหยุดต่อเนื่องกลับมาเยือนครั้งใด ผมอาจจะเหมือนหลายๆท่าน ที่เลือกจะไม่ท่องเที่ยวในช่วงวันพิเศษเหล่านั้น กลับใช้ชีวิตแบบสบายอกสบายใจอยู่ในเมือง ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะ ต่างรู้ว่า ทุกคนจะได้สัมผัสกับชีวิตอันแสนสะดวก ปราศจากอุปสรรคในการเดินทางไปยังที่ต่างๆ ซึ่งเราเคยรู้สึกว่าไกลเสียเหลือเกินเมื่ออยู่ในวันเวลาปกติ ทั้งจะได้ใกล้ชิดกับวันอันแสนสงบ เงียบและ ดูร่มรื่นตามสถานที่ต่างๆ ที่แทบจะเกิดขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกันในทันทีทันใดได้ดั่งราวมีปาฏิหาริย์ “ ถ้ากรุงเทพฯเป็นอย่างนี้ตลอดไปก็น่าจะดี ” นับเป็นอีกความรู้สึกหนึ่งที่คงฝังลึกในจิตใจของผู้คนมากมาย รวมทั้งผมเองก็รู้สึกเฉกเช่นเดียวกัน ผลงานชุด “ เมืองกรุง เมืองเทพ ” จึงเกิดจากแรงบันดาลใจที่จะถ่ายทอดความรู้สึกที่มักเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าในทุกครา ทุกครั้งที่ผมมีโอกาสใช้ชีวิตในกรุงเทพฯในช่วงวันหยุดต่อเนื่อง แม้จะเป็นเพียงระยะเวลาอันแสนสั้นเมื่อเทียบกับช่วงเวลาในหนึ่งปี กระนั้นก็ยังรู้สึกคุ้มค่าต่อการรอคอย เพื่อจะได้สัมผัสกับความสะดวก ความสงบเงียบและร่มรื่นอย่างที่เราโหยหามาตลอดในระยะเวลาหลายสิบปีที่ผ่านมา แต่เมื่อวันหยุดนั้นสิ้นสุดลง เราต่างทราบดีว่า ท่ามกลางการเติบโตเปลี่ยนแปลงของสังคมเมืองที่รวดเร็วและรุนแรง เมืองแห่งจินตนาการอาจไม่มีวันเกิดขึ้น ด้วยข้อจำกัดอันมากมาย ด้วยสารพัดปัญหาและเหตุผล ความสงบ ความดีงามในศาสนาที่ได้เติบโตและฝังรากลึกมายาวนาน ช่วยชดเชยบางอย่างอันขาดหายไปของ สภาพความเป็น “เมืองกรุง” ได้เป็นอย่างดี เราเลือกรับและให้เป็นสิ่งยึดเหนี่ยว จนแทบผสานเป็นหนึ่งเดียวกันกับเรา ทั้งทางด้านจิตใจและทางด้านวัตถุเพื่อคืนความสมดุล พร้อมมอบวันแห่งความสุขสงบแด่เรา เราได้สืบสานและค่อยๆสร้างเสริม พัฒนา ผนวกไปกับจิตใจและวัตถุจนมีสภาพเปรียบได้ดั่งเป็น “ เมืองเทพ ” ที่เติบโตซ้อนทับและควบคู่ไปกับการเติบโตของ “ เมืองกรุง ” ตลอดมา เมื่อย้อนนึกถึงความปรารถนาของเรา ขณะที่หลายคนได้พยายามเสาะแสวงหาความสงบ ร่มรื่นเมื่ออยู่ใน “เมืองกรุง” เราอาจคิดไม่ถึงเลยว่า สภาพบ้านเมืองที่กำลังเปลี่ยนแปลงไป ย่อมสะท้อนถึง ส่วนหนึ่งในความพยายามที่จะตอบสนองความต้องการของเราไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เรากลายเป็นส่วนหนึ่งของความสงบ รวมทั้งความวุ่นวายต่างๆที่เกิดขึ้นโดยไม่อาจหลีกเลี่ยง ครั้นเมื่อเราเริ่มวิงวอนขอความช่วยเหลือจาก “ เมืองเทพ ” ที่ที่เคยมอบความสงบสุขให้จิตใจและร่างกายอันแสนอ่อนล้าจากการดำเนินชีวิตใน “ เมืองกรุง ” “ เมืองเทพ ” เองนั้นก็กลับถูกเราพัฒนาจนเติบโตอย่างซับซ้อนจนมีสภาพ ใกล้เป็น “ เมืองกรุง ” อย่างช้าๆ และในขณะเดียวกันนั้นนั่นเอง เราก็กำลังแสวงหาและพยายามให้ “เมืองกรุง” ที่ดูวุ่นวายกลับไปสู่ความสงบและร่มรื่นให้ได้ดั่ง “ เมืองเทพ ” เช่นกัน “ เมืองกรุง เมืองเทพ ” ที่สมบูรณ์แบบดุจในอุดมคติที่ถูกพร่ำบ่น เรียกร้องอย่างโหยหา คงไม่มีวันเกิดขึ้น หากเราไม่ตระหนักในตนเองว่าเป็นจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง ส่วนหนึ่งของอุปสรรคอันยิ่งใหญ่ในการเริ่มเกิดปาฏิหาริย์ดั่งที่หลายคนใฝ่ฝันนั้น อาจเกิดจากตัวของเราเองโดยที่เราเองนั้นมิเคยคาดถึง