บันทึกเส้นทาง ก่อนกำเนิด ผลงานชุด....

กำเนิด “ รากไทย” 
หลายคนที่เห็นการแสดงภาพของ นักถ่ายภาพหลายท่านที่เป็นช ุด คงเคยมีคำถามในใจว่า เขาทำมาได้อย่างไร ถาม 10 คนอาจได้ 10 แบบ แต่ที่คล้ายกัน คือ 

1.รู้สึกและคิดก่อนทำ 2. รู้สึกและทำก่อนคิด 3. ทำไปคิดไป
4.ถูกทุกข้อ 5.ข้อ 1และ3 ถูก 6.ข้อ 2 และ 3 ถูก 
7.ไม่ได้คิดอะไรเลย รู้สึกอย่างเดียว ทำไปเรื่อยๆก่อนแล้วค่อยมาว ่ากัน 

ถ้ามีการวางแผน คือ คิดก่อนทำ ดีแน่ แต่หลายครั้งที่เราจะต้อง ทำก่อนคิด คือลองทำไปเรื่อยๆก่อนจึงมี จุดเดินต่อไปได้ แต่ทั้ง 1 2 และ 7 ต้องพึ่ง 3 คือ ต้องคิดไปทำไปแก้ไขไปปรับไป เรื่อยๆ ...แล้วถามว่าวิธีไหนที่ดีท ี่สุด คำตอบคือไม่มี ครับ

ผมเองก็เป็นแบบทำไปก่อน ในช่วงแรกๆ ข้อดี คือ ได้ทำ นำเทคนิคมาตอบความคิด ได้ฝึกประสบการณ์เพิ่ม 

แต่ที่เป็นปัญหาก็คือ ด้วยความรู้สึกที่แปรเปลี่ย นไปเรื่อยๆ แม้ได้งานหลากหลายเหมือนดี .. แต่ข้อเสีย คือ งานเริ่มไร้เอกภาพ เวลานำภาพวางด้วยกัน จะพบว่า ต่างมากเกินจนไร้ทิศทาง แล้วอะไร หล่ะ ที่จะเชื่อมทุกสิ่งเข้าด้วย กัน...

...จากฝึกถ่ายเหมือนทุกคน เริ่มประกวด ตกรอบบ่อยได้รางวัลบ้าง สุดท้ายได้รับรางวัลถ้วยพระ ราชทานติดกัน 2 ครั้ง ซึ่งเป็นจุดหักเห ( แต่ไม่ใช่จุดเบี่ยงเบนน่ะคร ับ...) เริ่มคิดว่า... ถึงเวลาควรจะทำอะไร เพื่อเป็นศิริมงคลแก่ตัวเอง ....

ตัดสินใจเด็ดขาด ว่าจะไปถ่ายรูปคนเดียวอย่าง จริงจัง .. จนได้กลับไปที่อยุธยา วัดศรีสรรเพชญ แต่ก็ไม่มีอะไรสะกิดใจ 

เดินถึงประตูทะลุไปอีกด้าน เป็นสวนโล่งๆ ในใจก็คิดว่า เอาว่ะ ลองถ่ายต้นไม้ก็ยังดี เผื่อมีอะไรสวยๆในสวน....

ความคิดที่ว่านี้แหละ “สวนนี้หน้าสนใจจัง” เพราะขับผ่าน บริเวณนี้บ่อยๆ ... สุดท้าย บังเอิ้ญ บังเอิญ ..ไปหยุดแถวๆ กองอิฐ พร้อมป้ายปักไว้ว่า “พระที่นั่ง ...“ ในใจคิดทันทีว่า เจ้าหน้าที่แย่มาก เอาป้ายพระที่นั่งมาปักตรงน ี้ได้ไง มีแต่อิฐไม่กี่ก้อน ว่าแล้วก็เดินต่อ 

คราวนี้ เจอป้ายใหญ่กว่าเดิม อธิบายว่า ตรงนี้ คือ พระราชวังโบราณ เท่านั้น แหละ 
คิดทันที “เรานี้โง่จริงๆ” ย้อนกลับไปที่เดิม ... รู้สึกถึง...

เรามายืนที่นี่ ที่เคยเป็นพระราชวัง เคยมีผู้คนอาศัยมากมาย อาจมีคนเคยเสียชีวิตจากศึกส งคราม นอนอยู่ แล้วเราเป็นใคร....

ความรู้สึกที่แรงกล้า ฝัง ติดเข้าในใจ จนรู้สึกว่า จากนี้ไป จะเริ่มถ่ายทอดชีวิตของอยุธ ยา....งานชุด รากไทย จึงเริ่ม..แม้ตอนนั้น ยังไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรต ่อ รู้อย่างเดียวว่าจะถ่ายทอดช ีวิตในอยุธยาในความรู้สึกเร า..

ความรู้สึก ความคิด แรงผลักดัน กลายเป็นเข็มทิศ ที่ใช้นำทาง แม้ใช้เวลาถ่ายภาพเป็นปีๆ ความคิดก็หลุดนอกเส้นทางน้อ ยมาก ผลของการมีแรงบันดาลใจ แนวคิด มันดีอย่างนี้นี่เอง....