ตัวอย่างปัญหาในการถ่ายภาพ

ปัญหาโลกแตกหนึ่งของการถ่ายภาพ คือ อะไรที่เรียกว่าพอดี เช่น ถ้ามีใครถามว่า ศาลา กับ ต้นไม้จริงๆแล้วควรจะจัดวาง อย่างไร ห่างกันเท่าไร ฯลฯ จึงจะดี...หากใครเริ่มตั้งคำถามแบบนี้กับคนข้างๆ คาดว่า 

ก.ไม่รู้ว่าไม่รู้อะไร 2. ไม่รู้ว่าคิดอะไร รู้สึกอย่างไร ค. ไม่มั่นใจ 
4. ไม่รู้ว่าจะสื่ออะไร จ. ไม่แน่ใจว่าที่รู้สึกมันถูก หรือเปล่า 
6. เป็นมันซะทุกข้อ สะใจดี...... ฉ.มือใหม่หัดขับ 

ยิ่งไปกว่านั้น หากเราไม่สนใจส่วนต่างๆที่จ ะเข้ามาในภาพมันส่งผลอย่างไ ร ก็เหมือนเรากำลังปล่อยมันเป ็นไปตามยถากรรม ซึ่งคงไม่ใช่เจตนาของเราผู้ เป็นผู้สร้างอย่างแน่แท้.. 

สรุปก็คือ คำตอบขึ้นกับเราเอง 100 % 

อย่างเช่นรูปนี้ ส่วนตัว ย้ำ ส่วนตัว ประทับใจในความโดดเด่นของศา ลาไทย รู้สึกถึงความมั่นคง สง่างาม แต่พอนึกๆดู ถ้าถ่ายเฉพาะศาลา ก็จะรู้สึกแข็งไป ก็เริ่มหาสิ่งช่วยลดความแข็ งเกร็งลง เดินเข้าๆออกอยู่หลายๆรอบเพ ื่อสำรวจทั้งมุมภาพและมุมคว ามรู้สึก...

เห็นต้นไม้ เริ่มคิดว่าน่าจะลดทอนเส้นต รงของเสาซึ่งเป็นต้นทางของค วามแข็ง ซึ่งน่าสนใจที่ว่า ตอนแรก ผมเองก็ประทับใจจากความสง่า งามที่มีเส้นตรงประกอบเช่นก ัน 
หลายคนเรียกว่าให้หาฉากหน้า  แต่ลองถามตัวเองเล่นๆ ตั้งหน้าตั้งตาหาฉากหน้าแล้ วมันเกี่ยวกับความรู้สึกเรา ไหมหนอ.....

ขยับขวา ซ้าย เข้าออกหลายหน มุม-องศาต่างเกิดระยะห่างขอ งลำต้น และระยะศาลาต่างกันอีก พูดไปแล้ว เรามีทางเลือกมากมายมหาศาลใ นการที่จะสร้างผลงาน 

ตัดสินสุดท้าย จากช่องว่างที่ดูแล้วสบายตา  ไม่อึดอัด ไม่แน่นและไม่หลวมไป 

แต่อย่าลืมว่า บางคนอาจมองไม่เหมือนกับผมก ็ได้ คำว่าแน่นหรือหลวมแต่ละตนก็ ไม่เท่ากันอยู่ดี 

ต้นไม้เสริมความรู้สึก แต่ก็ไม่อยากจะให้มาข่มศาลา เสียเอง กระทั่งเส้นขอบฟ้าเราก็ต้อง ตัดสินใจว่าจะให้เขาอยู่ตรง ไหนของภาพดี......ก้มลง หรือ เขย่งขาขึ้นก็มีผลทำให้ระดั บของเส้น ที่แม้จะบางๆก็จริงแต่ก็จะป รากฎในภาพ....

ก้อนหินเล็กๆที่อยู่เรียงรา ย เรียงไล่ช่วยชูให้ศาลาสง่าง ามด้วย ...จะตัดก็ไม่ผิด แต่มีชอบกว่า....

การนำองค์ประกอบย่อยๆเล็กๆม ารวมกัน จนเกิดเป็นภาพใหญ่หนีไม่พ้น การทำแบบนี้แทบทุกครั้ง.... ...

นับเป็นตัวอย่างเล็กๆหนึ่ง ที่กระซิบว่า... ผู้สร้างผลงานภาพถ่าย... 
จะเป็นผู้กุมชะตากรรมของอณู เล็กๆที่จะรวมกันจนเป็นโลกเ ล็กๆที่เราสร้างขึ้นทุกครั้ ง....