คราวนี้ลองฝึกด้วยฟิลม์อินฟราเรด ไปสวนนงนุช

คราวนี้ลองฝึกด้วยฟิลม์อินฟราเรด ไปสวนนงนุช ตอนแรกกะถ่ายต้นไม้สวยๆให้ได้เหมือนที่เคยเห็น พอเริ่มเดินดูสักพัก สังเกตเห็นกระถางร้อยราวต้นมะพร้าว ดูไกลไปอีกนิด ต้นมะพร้าวของจริงก็มีอยู่ด้วย ความคิดแล่นเข้ามาจอดในหัวเรียบร้อยว่า คนเรานี้ช่างเสกสรรปั้นแต่งจริงๆ ธรรมชาติถูกท้าทายเสมอ

ความพยายามทำให้ได้ไปให้ถึง จึงถูกถ่ายทอดแฝงด้วยเส้นที่พุ่งขึ้นท้องฟ้าแข่งขันกัน ในใจก็คิดไว้ก่อนว่า ใบมะพร้าวน่าจะขาวด้วยผลของอินฟราเรด คงขับตัดกันดีกับกระถางสีเข้มแน่ๆ ยังแถมความรู้สึกพลุพุ่งทะยานขึ้นสุดแล้วระเบิดออก เหมือนความปรารถนาของคนเรา.....บิดกล้องไม่รู้กี่ที ทำอยู่นานมากๆ ให้ได้อารมณ์เส้นตามรู้สึก สุดท้ายพออัดภาพออกมา ดีใจมาก เพราะได้ดั่งฝันไว้

เป็นภาพที่ชอบมากๆภาพหนึ่ง ดูกี่ทีก็ยังชอบ ขนาดให้อ. Print ในห้องมืดขนาด20x24 เก็บไว้จนถึงทุกวันนี้ พอมั่นใจมากก็ส่งประกวดซะเลย
ผลที่ได้ คือ.....ตกรอบแรก! ..โกรธ ทั้งตัวเองและกรรมการ แต่หนักไปที่กรรมการซะมากกว่า 555 แต่ก็ต้องยอมรับไม่กล้าโวย

เดินคอตกกลับบ้าน แต่ยังไม่ยอมจบ ...รู้สึกคาใจมาก ส่งไปอีกสนาม... คราวนี้ กำลังใจมาเต็มเปี่ยม เพราะได้ที่ 1 เลย.... นี่เป็นจุดหันเหความคิดเรื่องการประกวดเลยว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้ จริงๆ จากสูงสุดยันต่ำสุดได้ทั้งสิ้น ขึ้นกับปัจจัยร้อยแปดพันเก้า ยิ่งทำให้แน่ใจว่า ตัวเราคงต้องพยายามอีกเยอะ
เพราะยังไม่เข้าใจอะไรๆอีกมาก ....แม้ถึงเวลานี้ก็ตาม..