เทคนิคและแรงบันดาลใจ สองสิ่งนี้สัมพันธ์กันลึกซึ ้ง พึ่งพาอาศัยกันอย่างแยกไม่ออก 

เทคนิคและแรงบันดาลใจ สองสิ่งนี้สัมพันธ์กันลึกซึ ้ง พึ่งพาอาศัยกันอย่างแยกไม่ออก 

เมื่อมีแนวคิด แรงบันดาลใจ คนที่ไม่คล่องในเทคนิคก็จะถ ่ายทอดความคิด ความรู้สึกออกมาเป็นภาพได้ล ำบากกว่าคนที่คุ้นเคยในเทคน ิคเป็นอย่างดี 
เลยดูเหมือนคิดอย่าง พอทำมา กลายเป็นอีกอย่าง

แต่พอรู้และเน้นแต่เทคนิค เราก็อาจกลายเป็นคนถ่ายภาพต ามเทคนิคที่ถูกสอนต่อๆกันมา  
แนวทางมีแต่เส้นที่คนขีดให้ เดินตามเต็มไปหมด ครั้นจะไม่สนเทคนิคเลย 
ก็กลายเป็นปัญหาเดิมเหมือนต อนต้นที่พูดมาอีก

ความยากและท้าทายคือ เราต้องรู้ เรียน ฝึกในเทคนิคจนเชี่ยวชาญมากๆ  
ฝึกเดินตามทุกทาง ตามตำราที่มี จนคล่องแคล่ว

เมื่อแรงบันดาลใจมา เราจะนำทุกอย่างที่เราฝึกมา  ตอบสนองได้อย่างใจนึก 

มีความยากที่ซ่อนไว้ คือ เราจะรู้ได้อย่างไรว่า ที่เราทำ ทำเพราะแรงบันดาลใจนำพาไป หรือ เทคนิคที่ฝังในหัวเรา นำกันแน่

เคล็ดลับที่อยากแนะนำ ตัวผมเองก็ใช้บ่อยๆ คือ 

เมื่อถ่ายภาพเสร็จกลับมา ลองกลับมาพิจารณาอย่างยุติธ รรม ถามตัวเองว่า ที่เราถ่ายภาพนี้ 
เป็นเพราะเราอยากเห็นแค่ผลท างเทคนิคที่เราเคยรู้มาเท่า นั้นเองหรือเปล่า ...

หรือเป็นเพราะเรารู้สึก มีอารมณ์ มีความคิด นำมาก่อนแล้วค่อยหยิบฉวยเทค นิคที่เคยรู้มาตอบสนองเรา

และคนที่จะรู้ดีว่าเราทำไปเ พราะอะไร ก็มีแต่เราเท่านั้น .....คนที่จะตรวจทานความคิด เราได้ดีที่สุด คือ ตัวเรานั่นเอง....

ถึงตอนนี้ ดูคล้ายว่า เทคนิคเหมือนลูกเมียน้อยหรื อพระรองยังไงก็ไม่รู้ 
แต่ความจริงในแวดวงศิลปะตั้ งแต่โบราณยันตอนนี้ เทคนิคต่างๆที่เกิดขึ้นใหม่ นั้น ก็มีความสำคัญมาก เพราะได้ก่อให้เกิดแนวคิด แรงบันดาลใจ แนวทางใหม่ๆมานับไม่ถ้วนเช่ นกัน

จากแบบฝึกเทคนิคการใช้เลนส์  reflex ถ่ายดอกเฟื่องฟ้า ข้างถนน ณ เชียงใหม่